Irygacja

Irygacja jest bardzo ważnym elementem leczenia kanałowego, wykonywanym wielokrotnie podczas całej procedury, od początku do końcowego etapu opracowania kanału.

Obecnie dostępnych jest wiele różnych technik irygacyjnych, głównie dostarczających płyny do jamy dostępu lub kanału za pomocą strzykawek/igieł. Stosuje się różne urządzenia aktywujące do poprawy przepływu płynu do irygacji, takie jak dźwiękowe, ultradźwiękowe i laserowe (tylko lasery z rodzaju erbowych).

Aktywacja powoduje wytworzenie dodatniego ciśnienia w roztworze w celu uzyskania skutecznego  i efektywnego trójwymiarowego przepływu płynów.

Kwestią, którą należy uwzględnić i rozważyć podczas procedury irygacyjnej, jest możliwość wypłynięcia płynu poza wierzchołek (Apical Extrusion AE).

Może to się zdarzyć w różnych warunkach, gdy otwór wierzchołkowy jest większy niż rozmiar ISO 40-50:

• w przypadku niedojrzałego zęba, w którym nie doszło do pełnej apeksyfikacji;
• w przypadku zęba z patologią przyzębia i szerszą anatomią wierzchołka zmienioną przez zakażenie;
• w przypadku przypadkowego przekształcenia otworu wierzchołkowego przez narzędzie;
• gdy na płyn do irygacji działa wysokie ciśnienie spowodowane zbyt wysokim ustawieniem używanego urządzenia;
• gdy na płyn do irygacji działa wysokie ciśnienie spowodowane rodzajem igły (zakończenie na końcu) i głębokością wprowadzenia;
• gdy na płyn do irygacji działa wysokie ciśnienie spowodowane położeniem końcówki laserowej w kanale;
• gdy występują różne stany zapalne przyzębia (rodzaj tkanki), ciśnienie w okolicy wierzchołka;
• itp.

Wypływ płynu do irygacji z otworu wierzchołkowego może prowadzić do minimalnego krwawienia lub poważnego wypadku związanego z podchlorynem sodu, w zależności od czasu i ciśnienia, jakie zostały zastosowane, a także od objętości uwolnionego płynu.